Wanneer je bewust word hoe belangrijk het innerlijke kind voor jezelf is , wat het betekend, en hoe je dit voor jezelf op een positieve manier kan laten werken dan maakt niet uit hoe oud je bent, dan moet je een verschil gaan voelen, het kan je enorm veel innerlijke rust geven. Wat het belangrijkste moet zijn voor jezelf …want innerlijke rust is je Ki ..en niet je status . Status is ook waardevol maar het is heel relatief als je geen innerlijke rust hebt.
We dragen allemaal een innerlijk kind met ons mee, dat de herinneringen aan onze jeugd, zowel de mooie als de pijnlijke momenten, met zich meedraagt. Voor sommigen van ons heeft dat innerlijke kind diepe wonden opgelopen tijdens de vroege jaren. Deze wonden kunnen resulteren in trauma’s die ons volwassen leven beïnvloeden. Ons innerlijke kind vertegenwoordigd de gevoelens, verlangens en behoeften die we als kind hadden. Als ons kinderlijke zelf pijnlijke of traumatische ervaringen heeft meegemaakt, kan dit leiden tot emotionele littekens. Dit getraumatiseerde kind in onszelf kan zich manifesteren als angst, depressie, onzekerheid, woede of andere emotionele problemen. De eerste stap in het genezen van het getraumatiseerde kind in onszelf, is erkenning en acceptatie. We moeten erkennen dat we gewonde delen van onszelf hebben en dat dit volkomen normaal is.
Het is belangrijk om de emoties en ervaringen van ons innerlijke kind serieus te nemen en niet te minimaliseren. Als je hier over nadenkt is het helemaal zo gek nog niet, als je iets meemaakt als kind waardoor je niet meer zo onbevangen bent en in jezelf keert door een vervelende, kwetsende, of een vernederende opmerking kan je al een stukje van jezelf kwijt zijn . Laat staan al je iets bedreigends heb meegemaakt dan kom je niet zomaar bij dat kind ( jouzelf dus) dat is dan hard werken maar je zult zien dat je iedere keer een stukje verder komt als je niet opgeeft. Maar waarom zou je opgeven het gaat om jezelf!
Bij iedere keer dat je contact maakt (met je innerlijke kind) verwerk je al stukjes al begrijp je het misschien dan nog niet helemaal, maar dat komt wel.
Zelfcompassie is essentieel bij het genezingsproces. We moeten onszelf dezelfde liefde en zorg geven die we aan een gekwetst kind zouden geven. Dit omvat het leren loslaten van zelfveroordeling en strengheid. Het innerlijke kind heeft begrip en steun nodig, net als wijzelf. Soms zijn de wonden van het getraumatiseerde kind te diep om alleen te genezen. In dergelijke gevallen kan professionele hulp, zoals therapie, zeer waardevol zijn. Een therapeut kan helpen bij het verkennen en begrijpen van de traumatische ervaringen uit het verleden en kan begeleiding bieden bij het omgaan met de emoties die daarmee gepaard gaan. Maar we zijn zelf ook uitermate in staat om dit zelf te doen vertrouw daarin op jezelf. Het is belangrijk om regelmatig tijd te nemen voor zelfzorg en zelfreflectie. Dit stelt ons in staat om contact te maken met ons innerlijke kind en te begrijpen welke behoeften er zijn.
Dit kan variëren van rustige momenten voor meditatie of mindfulness-oefeningen tot het beoefenen van creatieve expressie, zoals schrijven, schilderen of dansen.
Soms is een belangrijk onderdeel van genezing het kunnen vergeven van degenen die ons in het verleden pijn hebben gedaan. Vergeving is niet hetzelfde als goedkeuring van hun gedrag, maar eerder het loslaten van de last van woede en wrok die ons tegenhoudt. Dit heeft ongekende kracht, het werkelijk kunnen vergeven is een diepe vorm van helen. Het kan ons helpen om verder te gaan.
Het getraumatiseerde kind in onszelf kan een krachtige invloed hebben op ons volwassen leven. Het begrijpen en genezen van deze innerlijke wonden is een waardevolle reis naar zelfontdekking en genezing. Het vereist liefde, geduld en de bereidheid om de pijnlijke stukken van onszelf onder ogen te zien. Maar uiteindelijk kan het leiden tot meer zelfacceptatie, zelfliefde en veerkracht. Dus laten we zorg dragen voor het getraumatiseerde kind in onszelf, want het verdiend genezing en geluk, net zoals wij dat doen.
Als je het lastig vind hoe je dit moet doen, dan zal ik je een voorbeeld geven hoe je dit kan doen. Zoek een rustige plek waar je niet gestoord word wees niet bang je praat tegen jezelf van vroeger. Ga ergens zitten waar je je kunt concentreren en je comfortabel voelt. Dit kan een rustige kamer zijn of zelfs buiten in de natuur. Ontspan jezelf, sluit je ogen en neem enkele diepe ademhalingen om tot rust te komen. Dit helpt je om in contact te komen met je innerlijke gevoelens en emoties. Visualiseer je je innerlijke kind, stel je een beeld voor van jezelf als kind, ergens tussen de leeftijd waarin je mogelijk traumatische ervaringen hebt meegemaakt. Probeer je dit kind zo gedetailleerd mogelijk voor te stellen: hoe iets eruit zag, wat men droeg, hun gelaatsuitdrukking, enz.
Spreek tegen je innerlijke kind in gedachten. Bijvoorbeeld, “Ik ben hier om voor je te zorgen,” of “Ik begrijp dat je pijn hebt geleden, en ik wil je helpen.” Volg je gevoel. Stel je open voor de reactie van je innerlijke kind. Dit kan in de vorm zijn van gedachten, beelden of emoties die bij je opkomen. Het is belangrijk om met empathie en begrip te luisteren naar wat dit deel van jezelf te zeggen heeft. Het kan even duren voordat je een dialoog tot stand brengt met je innerlijke kind, en het kan zijn dat je dit proces herhaaldelijk moet doen om dieper te graven en om te begrijpen wat er speelt. Na de dialoog kan het nuttig zijn om je ervaringen op te schrijven in een dagboek. Dit helpt je om de inzichten te bewaren en eventuele stappen te plannen voor verdere genezing en zelfzorg.
Praten met je innerlijke kind is een therapeutische oefening die kan bijdragen aan emotionele genezing en persoonlijke groei. Het is belangrijk om geduldig en zorgzaam te zijn voor jezelf terwijl je dit proces doorloopt, omdat het diepgaande emoties en herinneringen kan oproepen. Begin met het erkennen van het bestaan van je getraumatiseerde innerlijke kind. Accepteer dat het deel uitmaakt van wie je bent en dat het recht heeft op zorg en genezing. Dit is een belangrijkste stap. Behandel jezelf met dezelfde vriendelijkheid en begrip zoals je een gekwetst kind zou behandelen. Laat zelfveroordeling en zelfkritiek los.
Praktiseer zelfcompassie en geef jezelf de liefde en steun die je nodig hebt. Neem regelmatig de tijd om diep in jezelf te kijken. Dit helpt je om je emoties en ervaringen beter te begrijpen. Leer technieken voor emotionele regulatie, zodat je beter kunt omgaan met emotionele uitbarstingen of flashbacks. Dit kan onder andere ademhalingsoefeningen, mindfulness, en grondingstechnieken omvatten.
Besteed aandacht aan je eigen behoeften. Neem tijd voor ontspanning, lichaamsbeweging, gezonde voeding en voldoende slaap. Zorg goed voor jezelf, zowel fysiek als emotioneel. Creatieve activiteiten zoals schrijven, tekenen, schilderen, muziek maken, of dansen kunnen helpen bij het uiten van opgekropte emoties en het verkennen van je innerlijke wereld. Eigenlijk is dit iets leuks, en tegelijkertijd mag je dingen loslaten waar je moeilijk bij komt. Realiseer je dat genezing een langdurig proces is. Wees geduldig en begrijp dat er ups en downs zullen zijn. Laat jezelf toe om te groeien en te evolueren.
Het helpen van het getraumatiseerde kind in jezelf is een daad van zelfliefde en zelfrespect.Het is een investering in je welzijn en je vermogen om een gezonder, gelukkiger leven te leiden. Geef jezelf toestemming om te genezen en te groeien, want dat je verdien je.
